Denim poëzie met New Yorker!

Poëzie. De kunst van het dichten. Een onderschat onderdeel van de literatuur als je het mij vraagt. Het spelen met taal. Of zoals Robert Frost het zou mooi brengen kon: “Poetry is the kind of thing poets write.” Niet te vangen in een keurslijf, iedereen heeft zijn eigen interpretatie. Ergens jammer dat het zo verweven is met 5 december.

Niet alleen in dichtbundels kom je het tegen. Ook de snelle marketingjongens weten het regelmatig te ge-, of moet ik zeggen mis-, bruiken. Rijmpjes, vooral de vervelende, onthoud je nou eenmaal makkelijker. Het blijft hangen in die hersenpan en de volgende keer dat je voor de schappen staat gaat je arm automatisch naar juist dat pak spaghetti. Geen eigen mening meer, je bent in de macht van de schrijver.

Gelukkig wordt het soms ook op een juiste manier gebruikt. Op een manier dat het je letterlijk overdondert. Door een stem die je niet snel meer vergeten doet. Geen idee wie de voice over is in deze commercial van New Yorker maar ik ben een groot fan. Fantastische rauwe stem. Goede teksten. Een simpele filmpje dat zo ineens bijzonder wordt.

Spelen met taal. Wat kan het toch mooi zijn!

New Yorker Loves Denim